Griffin Park da się lubić

Nie mam wątpliwości, że najciekawszy sobotni mecz na europejskich boiskach rozegrano w… trzeciej lidze angielskiej. Jeśli nie wierzycie, nie wiecie co tracicie.   

Przyrzekłem sobie, że dziś już nie będzie kolejny raz o Lewandowskim. I nie będzie na pewno, tylko napomknę, że Bayern dogadany mniej więcej od trzech miesięcy (z pewnego źródła). Koniec!

Teraz schodzimy na ziemię. A na niej trochę się w sobotę działo. Może nie za wiele w Warszawie na Konwiktorskiej, ale winny jestem pewne wyjaśnienie. Przed tygodniem napisałem, że na meczu Polonii z Bełchatowem szykuje się totalny protest. Protestu nie było, jednak nie mam zamiaru niczego odszczekiwać. Bo rzeczywiście były takie plany. Firma ochroniarska potwierdziła zresztą w środku tygodnia, że miała odstąpić od zabezpieczania meczu. Poskutkowało i Ireneusz Król przelał część kasy. Potwierdziły się też sugestie, że w Polonii nie powąchają pieniędzy z praw telewizyjnych, bo pan prezes już wcześniej zadbał, by trafiły do firmy windykacyjnej z Bydgoszczy.

Piłkarze też chcieli protestować, ale zaufany Króla przekazał im, że trwają poważne rozmowy z poważnymi inwestorami. Tak mnie poinformował mój zaufany, który na szczęście z panem prezesem nie ma nic wspólnego, więc mogę mu ufać. Teraz zawodnicy postanowili protestować zgodnie z literą prawa. Siedmiu już złożyło wnioski o rozwiązanie kontraktów. Mają do nich dołączyć następni. Na razie nie słychać o konferencji prasowej, na której miały być ujawnione „bardzo niewygodne dla Króla dokumenty”. Stowarzyszenie próbujące ratować klub wstępnie planowało ją na poniedziałek. Czy to dobry znak? Nadzieja na porozumienie i przejęcie Polonii? Nadzieja umiera ostatnia...

Hasło aktualne nie tylko w Warszawie, także w zachodnim Londynie. Jadąc z centrum miasta na lotnisko Heathrow, w połowie drogi widać z autostrady cztery maszty oświetleniowe wokół stadionu Griffin Park wciśniętego pomiędzy rzędy domów szeregowych. To siedziba trzecioligowego Brentford FC, klubu z gatunku moich ulubionych, bo stanowiących esencję futbolu. Nie tylko moich zresztą. W 2009 roku został do niego wypożyczony z Arsenalu Wojciech Szczęsny. Tak mi później o tym okresie opowiedział: „Miałem tam grać przez miesiąc. Ale kiedy zdałem sobie sprawę co to za klub, od razu powiedziałem – chcę tu zostać do końca sezonu. Brentfordem zarządzają kibice, a atmosfera była fantastyczna”.

Na wczorajszym meczu ostatniej kolejki Football League One atmosfera na trybunach też była fantastyczna. Aż 12 300 widzów, czyli komplet. Przeciwnikiem Doncaster Rovers, bezpośredni rywal do awansu do Championship (drugiej ligi). Brentford musiał wygrać, gościom wystarczał remis. Po dziewięćdziesięciu minutach było 0:0. W piątej minucie doliczonego czasu gry gospodarze wykonywali rzut karny. Piłkę ustawił Marcello Trotta. Trafił w poprzeczkę, a zawodnicy Brentfordu próbowali jeszcze dobić piłkę, ale nieudolnie. Przejęli ją goście. Jedno długie podanie, później drugie i James Coppinger w szóstej minucie doliczonego czasu gry zdobył gola przypieczętowującego awans Doncaster, a swojego pierwszego w sezonie. Zwariował ze szczęścia, zdjął koszulkę i rzucił kibicom siedzącym za bramką, którzy też oszaleli jak on. Za to reszta stadionu pogrążyła się w żałobie. Mam nadzieję, że na krótko, bo jest jeszcze szansa w barażach…  

Inny londyński klub z mojej listy sympatii - AFC Wimbledon, nie tylko rządzony przez kibiców, ale nawet przez nich założony, uratował się przed spadkiem z czwartej ligi. Dokonał tego kosztem też londyńskiego Barnetu. Pamiętacie jeszcze Holendra Edgara Davidsa, pseudonim „Pitbull”? To właśnie jego na jesieni namówiono, by już drugi raz wznowił karierę i jako grający menedżer Barnetu uchronił go przed degradacją. Nawet początkowo udało mu się wyciągnąć drużynę ze strefy spadkowej. Ale ostatnio znów sporo przegrywała i ostatecznie spadła z ligi. Davids więc za wiele nie pomógł. Pomógł za to utrwalić opinię o sobie. Gdy pojawiał się na boisku mimo czterdziestu lat ciął równo, jak za starych dobrych czasów. Uzbierał 7 żółtych i 2 czerwone kartki. Już ostatnie w karierze? Chyba że znów go ktoś namówi do powrotu.   

▬ ▬ ● ▬